طراحی واحد همسایگی با شیوه طراحی پارامتریک و با الگوگیری از بافت ارگانیک و سنتی در شهر کاشان

پیچیدگی و عدم قطعیت شرایط محیط‌های شهری باعث شده است تا برنامه‌ریزی‌های قطعی در زمینه طراحی شهری با استفاده از روش سنتی طراحی در بسیاری موارد با اشکالاتی مواجه گردد. از آنجا که ساختار اطلاعات محیطی به‌گونه‌ای است که قابلیت تبدیل‌شدن به پارامترهای طراحی را دارا است، به‌کارگیری روش طراحی شهری پارامتریک امکان تغییر اطلاعات محیطی را به‌سهولت برقرار می‌سازد و نتیجه آن تغییر و انطباق طرح در هر مرحله با داده‌های جدید خواهد بود. لذا با انتخاب این روش عوامل مؤثر برای خلق فضاهای شهری مناسب و منطبق با شرایط روز در فرآیند طراحی منظور خواهند شد. هدف از پژوهش حاضر شناسایی و معرفی امکانات و مزایای روش طراحی شهری پارامتریک است و از همین روش نیز برای طراحی یک واحد همسایگی استفاده شده است. سیستم طراحی شهری پارامتریک دینامیک بوده و طرح با هر بار تغییر ورودی‌ها توسط طراح به‌روزرسانی می‌گردد. این خاصیت سیستم به طراح اجازه آن را می‌دهد که در هر مرحله از طراحی با استفاده از برخی شاخص‌های شهری، از عواقب هر تغییر در طرح خود آگاهی یابد. به‌منظور انطباق طرح با زمینه ابتدا ویژگی‌های بافت سنتی کاشان مورد مطالعه و شناسایی قرار گرفته است. سپس پارامترهای طراحی که با عنوان داده به سیستم معرفی می‌شود با الهام از ویژگی‌های بافت سنتی شهر کاشان تعریف شده و نهایتاً با به‌کارگیری سیستم طراحی پارامتریک یک واحد همسایگی در شهر کاشان طراحی شده است.